Sardenja, një ishull ikonik i Mesdheut, po përballet me një realitet shqetësues: një ulje të popullsisë së përhershme pavarësisht fluksit turistik. Numri i banorëve ka rënë ndjeshëm në tre dekadat e fundit, me gjysmën e popullsisë të përqendruar në dy qytete kryesore. Kjo situatë, e përkeqësuar nga një normë e ulët lindshmërie dhe emigracioni i të rinjve, po çon në “tkurrjen” e fshatrave të vegjël.
Italia në përgjithësi ka një nga normat më të ulëta të fertilitetit në Bashkimin Evropian, dhe Sardenja regjistron shifrën më të ulët në vend, duke qenë shumë larg nivelit të nevojshëm për një popullsi të qëndrueshme. Fshatra si Baradili, me vetëm 76 banorë, po përjetojnë mungesën e lindjeve të reja dhe mbylljen e strukturave shkollore dhe shëndetësore, duke detyruar banorët të udhëtojnë distanca të mëdha.
Për të adresuar këtë problematikë, rajoni ka ndërmarrë një seri masash inkurajuese. Këto përfshijnë deri në 15,000 euro për blerjen ose renovimin e një shtëpie në fshatra me më pak se 3,000 banorë, dhe deri në 20,000 euro për hapjen e një biznesi të vogël. Përveç kësaj, ofrohet një pagesë mujore për fëmijët: 600 euro për fëmijën e parë dhe 400 euro për çdo fëmijë pasues deri në moshën 5 vjeç. Disa komuna shtojnë edhe stimuj financiarë shtesë, ndërsa iniciativa të mëparshme si “shtëpitë 1 euro” kanë tërhequr vëmendjen.
Megjithë këto përpjekje, numri i emigrantëve që zgjedhin të vendosen në ishull mbetet i ulët, duke përbërë vetëm 3.3% të popullsisë, një shifër nën mesataren kombëtare.